Stroje taneczne Stop Pracoholikom

Jak rozpoczęłam swoja przygodę z szyciem tanecznych strojów dowiecie się tu.

W zeszłym roku trener tańców wymyślił układ, który nazywał się „Stop Pracoholikom”.

Zaczynał się tanieć poważną muzyką i wyjściem na scenę ubranych w koszule z krawatem tancerek, siadających za biurko i imitujących liczenie, pisanie, myślenie czyli prace.

Z tyłu stoję grupka imprezowiczek. Muzyka się zmienia i tę kolorowo ubrane z tyłu zachęcają pracusiów do zabawy. Nie długo myśląc, piszącą-liczące zrywają z siebie robocze ubrania, i już tak samo wyglądające, jak imprezowicze zaczynają wspólna zabawę.

Moje zadanie było opracować taki strój który:

• był by efektowny, wygodny i podobny do wzoru ze zdjęcia trenera

• udało by się zmieścić pod koszulą Pracoholików

• nie kosztował by dużo

• był w miarę łatwy w wykonaniu – pierwotnie miałam uszyć 7 kompletów, w końcu wyprodukowałam 12!

Składa się strój z następujących elementów:

• fioletowe legginsy

  kupowałam na allegro, potem prułam, naszywałam jedną nogawkę błyszczącą, drugą zebrową, zameczek, paseczki zebry. Następnie zszywałam legginsy z powrotem;

• czarna tunika

  uszyta z dżinsu z lycrą, lekko błyszcząca. Tunika przypasowana gumką na talii, po bokach naszyte paseczki z materiałów zebry i niebieskich brokatów (jak na nogawkach legginsów);

• kamizelka

  Miała być a-la ramoneska. Uszyta z białej eko-skóry, którą długą poszukiwałam i w końcu znalazłam w tapicerskim sklepie. Szyła się ta skóra tragicznie – smarowanie świecami, oliwami i mydłem nic nie dało. Uratowała sprawę dopiero teflonowa stopka. Co było naprawdę świetnym zakupem! Dzięki tej cudo-stopce jestem teraz posiadaczka sporej kolekcji skórzanych spódnic;

• narękawniki

  Pomysł padł w trakcie szycia strojów. Jakoś tak ręce wyglądały na gołe, więc z resztek wszystkiego co zostało uszyłam narękawniki. Zapinane na rzepy;

• okulary kupione na allegro. Szkiełka wyciągnięte, dowiązana cienka gumka, żeby nie spadły w trakcie tanecznych szaleństw.

Dla Pracoholików dodatkowo biała koszula z doszytym krawatem zapinana na rzep. Podstawową sprawą była możliwość szybkiego ściągnięcia górnej warstwy.

Na bardziej poważne występy były też kręcone fryzurki.

W tych strojach Dziewczyny osiągnęły pierwszy taneczny sukces – 2 miejsce na branżowych zawodach. Mam nadzieje, że dzięki mojej pracy i wytrwałości (nie raz miałam ochotę walnąć tymi zebrami i brokatami jak najdalej) Tancerki czuły się pewniej i bardziej zawodowo.

To były moje pierwsze taneczne stroje zaprojektowane i w większości wykonane samodzielnie dla 16-osobowej grupy.  Kończąc ich szycie na Święta Wielkanocy 2013  obiecałam sobie: nigdy więcej!!! Nawet nie podejrzewałam, że za rok podejmie się czegoś takiego.